در سایه تردید و تردیدافکنى در سند حدیث معروف کسا در منتخب و عوالم، این پرسش‏ها مطرح است:
1. آیا در مورد تصحیح سند و توثیق راویان آن اندیشیده‏اید؟
2. نظرتان در مورد دلالت حدیث چیست؟
3. چرا خدا در پاسخ پرسش جبرئیل جریان را از فاطمه علیهاالسلام آغاز مى‏کند و او را مدار و محور براى پاسخ قرار مى‏دهد و با آن‏ که پیامبر برترین موجودات است، چرا از او آغاز نمى‏کند؟
4. راز اجازه خواستن جبرئیل از پیامبر براى ورود به کسا، پس از اجازه گرفتن از خدا چیست؟

باسمه جلت اسمائه; 1. سند حدیث که از «صاحب عوالم العلوم قدّس سرّه» آغاز و به صحابى بزرگوار، «جابربن‏عبداللّه‏ رضوان‏اللّه‏ علیه» پایان مى‏پذیرد، در نهایت اعتبار است و در میان راویان آن، کسى که در امانت و ثقه ‏بودن آن بتوان اندک چون و چرا و گفتگو نمود، جز «قاسم‏بن‏یحیى» کسى به چشم نمى‏خورد، که او هم به نظر ما مورد توثیق و اعتماد است؛ چرا که جناب «بزنطى» - که جز از افراد ثقه و مورد اعتماد روایت نمى‏کند - از او روایت نموده است. با این بیان با صرف‏ نظر از نقل روایت از او به وسیله «بزنطى» نیز، خودِ درستى و صحّت سند براى جناب «بزنطى» براى معتبر بودن او و آن روایت کافى است و نیازى به نگرش به احوال راویانِ پس از او نیست؛ چراکه جناب «بزنطى» از کسانى است که علماى ما در نقل حدیث بر صحیح‏ شمردن روایتى که از او نقل شده است، اجماع نموده‏اند؛ پس، حدیث شریف کسا از نظر سند بدون خدشه و اشکال، از احادیث صحیح به شمار مى‏رود.
2. افزون بر آن، مضمون و محتواى حدیث شریف به ‏راستى عالى و سرشار از فضیلت‏ها و کمالات محمّد و آل محمّد علیهم‏السلام است، که در روایات بى‏شمار و معتبرى این مضامین و مفاهیم رسیده است؛ بنا بر این، در محتوا و مضامین حدیث شریف و دلالت آن، چیزى براى تردید به نظر نمى‏رسد.
3. شاید این نکته که حدیث از صدّیقه طاهره علیهاالسلام آغاز مى‏گردد، آن باشد که وجود ارجمند او، محور و مدار و رشته گردآورنده میان نور رسالت و امامت آسمانى است؛ چرا که از روایات بیانگر «عالم انوار» چنین دریافت مى‏گردد که دو نور پرشرافت رسالت و امامت، از آغاز آفرینش، یک نور بود و در وجود پاکان روزگاران از نسلى به نسل دیگر انتقال یافت تا به وجود پرشرافت جناب عبدالمطّلب رسید، و در آنجا بود که خدا آن فروغ مبارک را به دو بخش تقسیم نمود. بخشى از آن فروغ که نور رسالت و نبوّت بود در وجود جناب عبداللّه‏ قرار گرفت و بخش دیگر که نور امامت آسمانى بود در وجود ارجمند ابوطالب، و این دو فروغ تابناک از هم جدا بود تا بار دیگر در وجود نورانى صدّیقه طاهره فاطمه زهرا علیهاالسلام به ‏هم پیوست و وجود ارجمند فاطمه علیهاالسلام قرارگاه و دیدارگاه آن دو نور شد و آن حضرت به دیدارگاه دو نور رسالت و امامت و نقطه پیوند و گردآمدن دو دریاى بى‏کران فضیلت و جلوگاه دو مقام والاى نبوت و ولایت آسمانى عنوان یافت؛ و به ‏همین جهت هم، حدیث شریف کسا به نام بلند و پرشکوه او آغاز مى‏شود و نام ارجمند او پیش از آمدن نام هر یک از آن انوار الهى به صورت جداگانه آورده مى‏شود، تا آن دو نور رسالت و امامت محور باشند و دو نور وجود امام حسن و حسین بر گرد آن بگردند.
4. شاید راز اجازه‏ خواستن فرشته وحى از پیامبر بدون واسطه، پس از اجازه‏گرفتن از خدا براى حضور در کسا به همراه محمّد و آل محمّد علیهم‏السلام این باشد که حقیقت پرشکوه و شرافتى که در زیر آن کسا و درون آن بود مقام پرفراز و جایگاه بلندى بود که جز محمّد و آل محمّد علیهم‏السلام به آن نایل نیامد، و آنچه در وجود فرشته وحى با آن عظمت و مقام والایش مى‏گذشت، نایل آمدن به آن مرتبه رفیع بود و به‏ همین جهت هم براى کسب یقین به رسیدن به آن مقام و جایگاه، پس از اجازه‏گرفتن از خدا براى حضور در کسا به همراه محمّد و آل محمّد علیهم‏السلام بار دیگر از پیامبر اجازه‏گرفت. و نیز محتمل است که اذن و اجازه خدا، به‏ صورت طولى و در گرو اجازه خواستن از پیامبرش بود، و به همین جهت هم بر فرشته وحى لازم شد تا پس از اجازه ‏گرفتن از خدا، از پیامبر او نیز اجازه بخواهد، چراکه اذن خدا در گرو اذن پیامبر او و مشروط بر آن بود.