شعردرمورد حضرت زهرا(س)

فاطمه زهرا سلام الله علیها
اى بلند اختر که ناموس خداى اکبرى               ***             عقلِ کل را دخترى و علمِ کل را همسرى
زینت عرش خدا پرورده دامان توست                ***              یازده خورشید چرخ معرفت را مادرى
آن که بُد منت وجودش بر تمام ما سوى            ***             گشت ممنون عطاى حق که دادش کوثرى
تاج فرق عالم و آدم بود ختم رسل                  ***     بر سر آن سرور کون و مکان تو افسرى
از گلستان تو یک گُل خامس آل عباست            ***             اى که در آغوش خود خون خدا مى‌پرورى
مقتداى حضرت عیسى بود فرزند تو                  ***             آن چه در وصف تو گویم باز از آن برترى
در قیامت اولین و آخرین سرها به زیر               ***             تا تو با جاه و جلال حق، زمحشر بگذرى
بر بساط قرب بگذارد قدم چون مصطفى             ***             تو بر او هستى مقدم ، گرچه او را دخترى
کهنه پیراهن چو بر سر افکنى در روز حشر         ***             غرقه در خون خدا برپا نمایى محشرى
با چه ذنبى کشته شد مؤوده آل رسول              ***             بود آیا اینچنین، أجرِ چنان پیغمبرى
قدر تو مجهول و مخفى قبر تو تا روز حشر         ***             جز خدا در حق تو کس را نشاید داورى
شمع جمع آل طه بضعه خیر الورى                 ***             دختر شمس الضحا و همسر بدر الدّجى
آفتاب برج عصمت گوهر درج شرف                 ***             لیلة القدر وجود و سرّ و ناموس خدا
آن که بنشاندش به جاى خود امام الانبیاء          ***             وان که بُد آمینِ او شرط دعاى مصطفى
مبدأ جسمش بُد از اثمار اشجار بهشت              ***             منتهاى روح پاک او حریم کبریا
ز آدم و عیسى نبودش کفو و مانندى به دهر       ***             شد در اوصاف کمال او هم تراز مرتضى
در مدیحش عقل شد حیران و سرگردان چو دید   ***             هست مدّاحش خدا، وصف مقامش هل أتى
پا ورم کرد از نماز و دست و بازو از جهاد            ***             سینه او شد سپر در راه حق روز بلا
رفت از دار فنا بشکسته دل آزرده تن                ***             آن که بُد آزردنش ایذاء ختم الانبیاء
گفت حیدر در غروب آفتاب عمر او                  ***             تار شد دنیا و روشن شد به تو دار بقاء
دختر خیر الورى و همسر فخر بشر                            ***    علم مخزون، غیب مکنون در ضمیرش مستتَر
لیلة القدر، نزول کل قرآن مبین                      ***             مطلع الفجر ظهور منجى دنیا و دین
آسمان یازده خورشید تابان وجود                    ***             روشن از نور جمالش عالم غیب و شهود
شمع جمع اهل بیت و نور چشم مصطفى          ***              مهجه قلبى که آن دل بود قلب ماسوى
آیه تطهیر وصف عصمت کبراى او                             ***      هل أتى تفسیرى از دنیا و از عقباى او 

تا قیامت شد به او روشن چراغ عقل و دین                   ***       منتشر از او به دنیا نسل خیر المرسلین
اندر آن روزى که وا نفسا بگویند انبیا                ***            شیعتى گویان بیاید او به درگاه خدا
مصحف او لوح محفوظ قضاء است و قدر             ***             در حدیث لوحِ او برنامه اثنى عشر
علم ما کان و یکون ثبت است اندر دفترش         ***    نى سلونى گفته در عالم کسى جز همسرش
اوست مشکاة دو مصباحى که شد عرش برین      ***       زینت از آن دو، چراغ راه رب العالمین
ای یادگار غربت فاطمه کجائی؟