[ و او را از ایمان پرسیدند ، فرمود : ] ایمان بر چهار پایه استوار است ، بر شکیبایى ، و یقین و داد و جهاد . و شکیبایى را چهار شاخه است : آرزومند بودن ، و ترسیدن ، و پارسایى و چشم امید داشتن . پس آن که مشتاق بهشت بود ، شهوتها را از دل زدود ، و آن که از دوزخ ترسید ، از آنچه حرام است دورى گزید ، و آن که ناخواهان دنیا بود ، مصیبتها بر وى آسان نمود ، و آن که مرگ را چشم داشت ، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت . و یقین بر چهار شعبه است : بر بینایى زیرکانه ، و دریافت عالمانه و پند گرفتن از گذشت زمان و رفتن به روش پیشینیان . پس آن که زیرکانه دید حکمت بر وى آشکار گردید ، و آن را که حکمت آشکار گردید عبرت آموخت ، و آن که عبرت آموخت چنان است که با پیشینیان زندگى را در نوردید . و عدل بر چهار شعبه است : بر فهمى ژرف نگرنده ، و دانشى پى به حقیقت برنده ، و نیکو داورى فرمودن ، و در بردبارى استوار بودن . پس آن که فهمید به ژرفاى دانش رسید و آنکه به ژرفاى دانش رسید از آبشخور شریعت سیراب گردید ، و آن که بردبار بود ، تقصیر نکرد و میان مردم با نیکنامى زندگى نمود . و جهاد بر چهار شعبه است : به کار نیک وادار نمودن ، و از کار زشت منع فرمودن . و پایدارى در پیکار با دشمنان ، و دشمنى با فاسقان . پس آن که به کار نیک واداشت ، پشت مؤمنان را استوار داشت ، و آن که از کار زشت منع فرمود بینى منافقان را به خاک سود ، و آن که در پیکار با دشمنان پایدار بود ، حقى را که بر گردن دارد ادا نمود ، و آن که با فاسقان دشمن بود و براى خدا به خشم آید ، خدا به خاطر او خشم آورد و روز رستاخیز وى را خشنود نماید . و کفر بر چهار ستون پایدار است : پى وهم رفتن و خصومت کردن و از راه حق به دیگر سو گردیدن و دشمنى ورزیدن . پس آن که پى وهم گرفت به حق بازنگشت ، و آن که از نادانى فراوان ، خصومت ورزید ، از دیدن حق کور گشت ، و آن که از راه حق به دیگر سو شد ، نیکویى را زشت و زشتى را نیکویى دید و مست گمراهى گردید ، و آن که دشمنى ورزید راهها برایش دشوار شد و کارش سخت و برون شو کار ناپایدار . و شک بر چهار شعبه است : در گفتار جدال نمودن و ترسیدن و دو دل بودن ، و تسلیم حادثه‏هاى روزگار گردیدن . پس آن که جدال را عادت خود کرد ، خویش را از تاریکى شبهت برون نیاورد ، و آن که از هر چیز که پیش رویش آمد ترسید ، پیوسته واپس خزید ، و آن که دو دل بود پى شیطان او را بسود ، و آن که به تباهى دنیا و آخرت گردن نهاد هر دو جهانش را به باد داد . [ و پس از این سخن گفتارى بود که از بیم درازى و برون شدن از روش کارى که در این کتاب مقصود است نیاوردیم . ] [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 91 آذر 29 , ساعت 2:15 عصر

 

آب کلید تقرب


 

قالَ الإمامُ الصَّادِقُ علیه السلام :

إِذا أَردْتَ الطَّهارةَ وَالوُضُوءَ فَتَقَدَّمْ إِلَى الْماءِ تَقَدُّمَکَ إِلى رَحْمَةِاللَّهِ، فَإِنَّ اللَّهَ تَعالى قَدْ جَعَلَ الْماءَ مِفتاحَ قُرْبَتِهِ وَمُناجاتِهِ وَدَلیلاً إِلى بَساطِ خِدْمَتِهِ.

مصباح الشریعه: باب 10 ص75.

امام صادق علیه السلام فرمود:

هنگامى که خواستى تحصیل طهارت کرده و وضو بسازى همانگونه که به رحمت و مهربانى خدا روى مى‏آورى به آب روى کن، زیرا خداوند متعال آب را کلید تقرّب و مناجات با خود و راهنماى رسیدن به خود قرار داده است. (یعنى همانگونه که رحمت پروردگار بندگان را از گناه طاهر و پاک مى‏سازد، آب نیز نجاسات ظاهرى را تطهیر مى‏کند).

* * *

 

نقش اقتصادى آب

 

اَلإمامُ الصَّادِقُ عَن أبیهِ عَنِ الإمام عَلِی:

مَنْ وَجَدَ مَاءً وَتُراباً ثُمَّ اِفْتَقَرَ فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ.

قرب الإسناد: 404/115، ووسائل الشیعة: 13/24/12.

 

امام صادق از پدر بزرگوارش و آن حضرت از امام على علیه السلام نقل مى‏فرماید:

هرکس آب و خاک داشته باشد ولى فقیر باشد

خداوند او را (از رحمتش) دور کند.

 

 

بخش دوم

ثواب آبرسانى

 

* * *

 

 

ثواب آبرسانى

 

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم :

مَن حَفَر بِئراً أَو حَوْضاً فی‏صَحراءَ، صَلَّتْ عَلَیهِ مَلائِکَةُ السَّماءِ، وَکانَ لَهُ بِکُلِّ مَنْ شَرِبَ مِنْهُ مِن إِنسانٍ أَوْ طَیرٍ أَوْ بَهیمَةٍ أَلْفُ حَسَنةٍ مُتَقَبَّلَةٍ، وَأَلْفُ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْماعیلَ، وَأَلفُ بُدْنَةٍ، وَکانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ یَسْکُنَه حَظیرةَ الْقُدْسِ.

مستدرک الوسائل: 14364/386/12 به نقل از لبّ اللّباب مخطوط،

ورجوع کنید به کتاب ثواب الاعمال: 344.

 

 

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

هرکس در بیابان چاه آبى حفر کند و یا حوضى بسازد، ملائکه آسمان بر او درود مى‏فرستند، و برایش به ازاى هر انسان و پرنده و یا حیوانى که از آن آب مى‏نوشد، ثواب هزار کار نیکِ مورد قبول واقع شده و ثواب آزاد کردن هزار بنده از فرزندان حضرت اسماعیل علیه السلام ، و قربانى کردن هزار شتر نوشته مى‏شود، و بر خداوند لازم مى‏شود که او را در بهشت اسکان دهد.

{ - با توجه به این حدیث شریف مى‏توان حدس زد که ثواب سَدسازى براى محافظت از آب باران در جهت تأمین آب شرب مردم و نیز آب موردنیاز کشاورزى تا چه حد عظیم است. }

 

* * *

 

 

آبرسانى حسنه جاریه

 

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم :

خَمْسَةٌ فی‏قُبُورِهِم وَثَوابُهُم یَجْری إِلىدیوانِهِمْ،

مَنْ غَرَسَ نَخْلاً وَمَن حَفَر بِئراً وَمَن بَنى مَسْجِداً

وَمَن کَتَبَ مُصْحَفاً وَمَن خَلَّفَ اِبْناً صالِحاً.

جامع الاخبار: 756/283.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

پنج نفرند که در قبرهایشان هستند در حالى که پرونده آنها باز و ثواب اعمالشان در آن نوشته مى‏شود: کسى که نخلى (درختى) بکارد، کسى که چاه آبى حفر کند، و کسى که مسجدى بنا نهد، و کسى که کتابى (مفید) بنویسد، و کسى که بعد از خود فرزندى صالح برجاى بگذارد.

* * *

ثواب سیراب کردن تشنه

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم :

مَنْ سَقى عَطْشاناً فَأَرْواهُ فَتَحَ‏اللَّهُ لَهُ باباً مِنَ‏الجَنَّةِ فَقیلَ لَهُ: اُدْخُلْ مِنْهُ، وَمَنْ أَطْعَمَ جائِعاً فَأَشْبَعَهُ وَسَقى عَطْشاناً فَأَرواهُ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوابُ الْجَنَّةِ کُلُّها وَقیلَ لَهُ: اُدْخُلْ مِنْ أَیِّها شِئْتَ.

کنز العمال: 16382/425/6 به نقل از معجم الکبیر طبرانى.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

هرکس به تشنه‏اى آب دهد و او را سیراب سازد، خداوند یکى از دربهاى بهشت را به روى او مى‏گشاید و به او گفته مى‏شود: از این درب داخل شو. و هرکس به گرسنه‏اى غذا دهد و او را سیر کند، و به تشنه‏اى آب دهد و او را سیراب سازد، تمام دربهاى بهشت مقابل او باز شده و به او گفته مى‏شود: از هر درب که مى‏خواهى داخل شو.

* * *

ثواب سیراب کردن حیوانات

قالَ الإمامُ الباقِرُ علیه السلام :

إِنَّ اللَّهَ تَبارَکَ وَتَعالى یُحِبُّ إِبْرادَ الکَبِدِ الحَرّى،

وَمَنْ سَقى کَبِداً حَرّى مِنْ بَهیمَةٍ أَوْ غَیْرِها

أَظَلَّهُ اللَّهُ فی ظِلِّ عَرْشِهِ یَوْمَ لا ظِلَّ إلّا ظِلُّهُ.

من لا یحضره الفقیه: 1723/64/2، والکافی: 6/58/4.

امام باقر علیه السلام فرمود:

بدرستى که خداوند تبارک و تعالى خُنک کردن جگر داغ (و تشنه) را دوست مى‏دارد، و هرکسى جگر تشنه‏اى از چهارپایان و یا غیر آن را سیرآب سازد، خداوند در روزى که هیچ سایه‏اى غیر از سایه‏اش نیست، او را زیر سایه عرش خود جاى خواهد داد.

{ () منظور از -سایه خدا- یعنى -پناه او- است. یعنى در روز قیامت روزى که هیچ پناهگاهى براى بندگان نیست خداوند او را در پناه خود جاى خواهد داد و به آسانى به حسابش رسیدگى خواهد کرد. }

* * *

بهاى شراب بهشتى

قالَ الإمام زَینُ العابِدین علیه السلام :

مَن سَقى مُؤْمِناً مِنْ ظَمَأٍ

سَقاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحیقِ المَخْتومِ.

الکافی: 5/201/2، وأمالی المفید: 5/9، وثواب الأعمال: 2/164.

امام زین العابدین علیه السلام فرمود:

هرکس به مؤمن تشنه‏اى آب بنوشاند، خداوند به او از شراب ناب بهشتى که هیچگونه ناخالصى در آن نیست خواهد نوشاند.

* * *

صدقه‏اى با پاداش بزرگ

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم :

یا سَعْدُ!

أَلا أَدُلُّکَ عَلىصَدَقَةٍ خَفیفَةٍ مَؤُونَتُها عَظیمٍ أَجْرُها؟

تَسْقِی الْماءَ.

کنز العمال: 16384/426/6، ورجوع کنید به، الفردوس: 483/137/1.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

اى سعد آیا تو را به صدقه‏اى که مؤونه کم و پاداش بزرگى دارد راهنمائى کنم؟ (به تشنگان) آب بنوشان.

 

** *

آب‏رسانى برترین عبادت

رُوِیَ أنَّ جَبرَئیل علیه السلام قالَ:

یا مُحَمَّدُ لَوْ کانَتْ عِبادَتُنا عَلى وَجْهِ الْأَرْضِ لَعَمِلْنا ثَلاثَ‏خِصالٍ: سَقْىَ الْماءِ لِلْمُسْلِمینَ وَإِغاثَةَ أَصْحابِ العَیالِ وَسَتْرَ الذُّنُوبِ.

تنبیه الخواطر: 39/1.

روایت شده است که جبرئیل علیه السلام گفت:

اى محمّد! اگر ما روى زمین مشغول عبادت بودیم

حتماً به سه کار اهتمام مى‏ورزیدیم:

نوشاندن آب به مسلمانان، دستگیرى از عیال‏واران،

و پوشاندن گناهان و (خطاهاى دیگران).

* * *

سیراب کردن خدا !

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم : إِنَّ اللَّهَ تَعالى یَقُولُ یَوْمَ القِیامَةِ:

... یَابْنَ آدَمَ اِسْتَسْقَیْتُکَ فَلَمْ تَسْقِنی؟ قالَ: یارَبِّ کَیْفَ أَسْقیکَ وَأَنْتَ رَبُّ العالَمینَ؟ قالَ: اِسْتَسْقاکَ عَبْدی فُلانٌ فَلَمْ تَسْقِهِ، أَما اِنَّکَ لَوْ سَقَیْتَهُ وَجَدْتَ ذلِکَ عِنْدی.

کنز العمال: 43277/824/15.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

همانا خداوند متعال در روز قیامت مى‏فرماید: اى فرزند آدم از تو آب طلب کردم و تو به من آب ننوشاندى؟ (بنده او) مى‏گوید: اى پروردگار چگونه به تو آب بنوشانم در حالى که تو پروردگار جهانیان هستى؟ (خداوند) مى‏فرماید: فلان بنده من از تو آب طلب کرد، تو او را سیرآب نکردى. آیا تو نمى‏دانستى که اگر به او آب مى‏نوشاندى، آن عملت را در نزد من پیدا مى‏کردى؟

بخش سوم

الگوى مصرف آب

* * *

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ