2ـ جهاد همه جانبه فرهنگی

در این زمان، نه تنها سکوت در برابر شبهه آفرینان و غارتگران عقیده و ایمان جایز نیست، بلکه مجاهدت در عرصه علمی و فرهنگی واجب‌ترین وظیفه و تکلیف ما است.
بر همه روحانیان، مبلغان، استادان، معلمان و تمام مسؤولان فرهنگی کشور لازم است که در برابر تهاجم بی امان فرهنگی به دفاع جانانه از مرزهای عقیدتی و فرهنگی اسلام بشتابند و بدانند جهادی که امروز بر همه واجب است، نه جهادی نظامی که جهادی فرهنگی است. سلاح کارآمد امروز نیز به سلاح نظامی که سلاح فرهنگی است.


بسیار خسارت بار خواهد بود اگر گمان کنیم که در مواجهه با گسیل انبوه شبهه‌ها به ذهن‌های فعال جامعه، فقط با تظاهرات و به کارگیری شیوه‌های نظامی می‌توانیم موفق باشیم و رسالت خویش را به انجام رسانیم. این گونه ابزارها وقتی به کار می‌آید که دشمن نیز با این ابزار به میدان آمده باشد.

در حال حاضر، دشمن با سلاح فرهنگ به عرصه کارزار آمده است و ما نیز باید با سلاح فرهنگ به مقابله آن برخیزیم. امروز، همه استعدادها و نیروها باید بسیج شوند و به کمک نیروهای رسمی در خط مقدم جهاد فرهنگی بشتابند تا همان گونه که در عرصه نبرد نظامی به پیروزی رسیدیم، در عرصه فرهنگی نیز به پیروزی بزرگ‌تری نایل آییم؛ ان شاءالله.


3ـ دستگیری از نسل جوان

امام زمان (علیه السلام) به ویژه در این زمان، در جهت هدایت شیعیان و جلوگیری از گمراهی جوانان، از ما بسیار انتظار دارد. چگونه ممکن است امام زمان (علیه السلام) شاهد باشد جوانان معصومی که در خاندان شیعه متولد شده‌اند و سقشان را با تربت سیدالشهداء (علیه السلام) برداشته‌اند، این گونه طعمه شیاطین و گرگ صفتان شوند و از ما انتظاری نداشته باشند؛! اگر در برابر هجوم بی‌امان فرهنگی دشمن و خروج فوج جوانان از دین الاهی، فقط ناظر باشیم و چاره‌ای نیندیشیم، چگونه قلب مولایمان از ما راضی خواهد شد؟!


بزرگ‌ترین وظیفه روحانیان در این عصر، هدایت جوانان و جلوگیری از کفر و الحاد ایشان است. در هیچ زمانی، چنین وظیفه خطیری متوجه روحانیان نبوده است. حتی پیش از پیروزی انقلاب، در دوران ستمشاهی و تسلط کافران نیز وظیفه روحانیان این قدر سنگین نبوده است. این وظیفه خطیر، مقدمات بسیاری را می‌طلبد.

کارهایی که بدان عادت کرده‌ایم و درس‌هایی که به طور معمول می‌خوانیم، کافی نیست. باید یاد بگیریم که با جوانان عزیزمان چگونه برخورد کنیم؛

مشکلاتشان را چگونه حل کنیم و به شبهاتشان چگونه پاسخ گوییم. امروز شبهه‌های جدیدی به میدان آمده است که پاسخ‌های جدیدی را می‌طلبد. باید بیش‌تر بکوشیم تا معارف اسلامی را عمیق‌تر بیاموزیم و راه تعلیمش را به دیگران فرا بگیریم. پاسخ دهی به شبهه را تمرین کنیم تا بتوانیم از عهده این مسؤولیت بزرگ برآییم.

4ـ تجهیز به سلاح علم و حکمت

از برخی احادیث معتبر استفاده می‌شود که برای تحقق و گسترش حکومت امام عصر (علیه السلام) در سطح جهان، حتی پس از ظهور حضرت، اخلاص، فداکاری، سختی و خون دل خوردن‌های فراوان لازم است. نکته دیگر آن که برای تحقق حکومت جهانی موعود، افزون بر مهارت‌های جنگی و نظامی، مهارت‌ها و توانایی‌های دیگری نیز مورد نیاز است. افزون بر شجاعت و شهامت سرداران جنگی ورزیده، حکمت و درایت عالمانی فرزانه و وارسته نیز نیاز خواهد بود.


وقتی دریافتیم که مهم‌ترین مشکل امام زمان (علیه السلام)، جهاد علمی و فرهنگی با شبهه افکنانی است که قرائت‌های جدیدی از دین ارائه می‌کنند، روشن می‌شود که افزون بر دلیرمردانی ورزیده در عرصه جهاد نظامی به عالمانی وارسته و توانا نیازمندیم تا امام زمان (علیه السلام) را در جهاد علمی با این شیاطین انسان نما یاری رسانند؛

البته ما چنان باید خود را به اوج آمادگی برسانیم که به محض ظهور حضرتش بتوانیم در رکاب او شمشیر بزنیم و از پیشرفته‌ترین سلاح‌های نظامی نیز استفاده کنیم؛ اما حال که فهمیدیم امام زمان (علیه السلام) مسؤولیت مهم دیگری نیز دارد که رنج و غصه‌اش از هر چیز دیگری بیش‌تر و کشنده تر است، باید برای یاری‌اش، خود را به سلاح علم و آگاهی مجهز کنیم و با تمام توان در رفع این گونه شبهه‌ها بکوشیم تا بتوانیم دوستان و شیعیان حضرت را از دام شیاطین شبهه‌افکن برهانیم.


مرزبانی از قلوب شیعیان امام عصر (علیه السلام)، بر عهده عالمان ربانی است: «علماء شیعتنا مرابون بالثغر الذی یلی ابلیس و عفاریته، یمنعونهم عن الخروج علی ضعفاء شیعتنا و عن ان یتسلط علیهم ابلیس و شیعته النواصب. الا فمن انتصب لذلک من شیعتنا کان افضل ممن جاهد الروم و الترک و الخزر الف الف مرة لانه یدفع عن ادیان محبینا و ذلک یدفع عن ابدانهم؛

عالمان شیعیان ما، محافظ و نگهبان آن مرزهایی هستند که نفوذگاه ابلیس و پیروان جنی و انسی او است. این مرزبانان عقیده و ایمان، شیعیان ضعیف ما را از بی ایمانی و غلبه شیطان دور می‌دارند. آگاه باشید که هر کس برای چنین امر مهمی به پا خیزد، فضیلتش هزار هزار مرتبه از فضیلت جنگ و کارزار با تمام دشمنان اسلام بیش‌تر است؛ چرا که شر و بلا را از دین و بدن محبان ما دور می‌سازد» .


یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند متعال برای ما، این است که افرادی معصوم را به ما معرفی کرده است؛ امامانی که شناختشان خطابردار نیست. فرض مطلوب این است که آدمی برای تحصیل سعادت دنیا و آخرت خویش،‌ از کسی پیروی کند که هیچ اشتباه نمی‌کند.

خداوند، پیغمبر اکرم و امامان (علیهم السلام) را معصوم و دور از هرگونه خطا قرار داده است تا هرچه می‌فرمایند و هر رفتاری که انجام می‌دهند، برای ما قابل اقتدا و تبعیت باشد. درباره عظمت این نعمت هرچه بیندیشیم و خدا را برای آن شکر کنیم، کم است. اگر وجودهای مقدس معصومان (علیهم السلام) نبودند، ما از گفتار و رفتارشان نمی‌توانستیم اقتباس کنیم و عاقبت به همان جهالت‌ها و گمراهی‌هایی که فرقه‌های گوناگون در گوشه و کنار دنیا به آن دچار شده‌اند، مبتلا می‌شدیم.

الگوی ما در هر عصر و زمان، سیره پیامبران و امامانی است که خداوند بزرگ سیره هدایتگرانه‌شان را اسوه زندگانی ما قرار داده است: